Μετά την εκλογή του κ. Ζόραν Ζάεφ στην πρωθυπουργία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), την άνοιξη του 2017, άλλαξε η θέση της Σκοπιανής κυβέρνησης σχετικά με το θέμα της ταυτότητας των κατοίκων και της οριστικής ονομασίας της γειτονικής χώρας.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δηλώνουν ότι δεν έχουν αρχαία καταγωγή, αποδέχονται την σλαβική καταγωγή τους και υπόσχονται να απομακρύνουν τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου από δημόσιους χώρους, να αλλάξουν το όνομα του αεροδρομίου της πόλης των Σκοπίων και του κεντρικού αυτοκινητόδρομου που διασχίζει την χώρα, να σταματήσουν την αλυτρωτική προπαγάνδα κλπ. κλπ.
Σε αντάλλαγμα ζητούν από την Ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει επίσημα το κράτος τους με ένα όνομα που να περιέχει τον όρο «Μακεδονία» με κάποιο διευκρινιστικό από μπροστά όπως Βόρεια, Άνω, Ορεινή ή Νέα, και να συμφωνήσει στην είσοδό τους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να πέσει
σε αυτή την καλοστημένη επικοινωνιακά παγίδα των Σκοπιανών
Οποιοδήποτε, όνομα που θα περιείχε τον όρο Μακεδονία με οποιοδήποτε διευκρινιστικό μπροστά του όπως Βόρεια, Άνω, Ορεινή ή Νέα:
• βαπτίζει την περιοχή γύρο από την πόλη των Σκοπίων «Μακεδονία» όταν αυτή η περιοχή ήταν μεν μέσα στα διευρυμένα όρια κατακτήσεων του Μακεδονικού Βασιλείου, όπως άλλωστε η Περσία και η Αίγυπτος, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μέρος της ιστορικής Μακεδονίας, δηλαδή του εδάφους που κατοικήθηκε από τους Μακεδόνες Έλληνες και ονομάσθηκε από αυτούς Μακεδονία.
• έχει από μόνο του αλυτρωτικό χαρακτήρα δηλαδή διεκδίκηση Ελληνικού εδάφους.
• δημιουργεί ψεύτικο «Μακεδονικό έθνος» και «Μακεδονική γλώσσα».
• θα καταλήξει να γράφεται «Β. Μακεδονία», «Α. Μακεδονία», «Ο.Μακεδονία» ή «Ν.Μακεδονία».
Για παράδειγμα. Εάν δημιουργηθεί κράτος με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» είναι αυτονόητο ότι οι κάτοικοί του θα λέγονται «Μακεδόνες», θα μιλούν τα «Μακεδονικά» και θα θέλουν να ενσωματώσουν στο κράτος τους τα εδάφη της επαρχίας του γείτονα που έχει το ίδιο όνομα και εμείς οι Μακεδόνες Έλληνες θα γίνουμε υπήκοοι των Σκοπιανών .
Η παγίδα είναι ότι αυτοί δηλώνουν ότι θα υποχωρήσουν σε κάτι που μπορεί να αλλάξει εύκολα ενώ ζητούν από εμάς να τους παραχωρήσουμε κάτι που δεν αλλάζει. Δηλαδή. Εάν η οριστική ονομασία της ΠΓΔΜ περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» μία μελλοντική Σκοπιανή κυβέρνηση μπορεί να επαναφέρει τον «Αρχαιομακεδονισμό», να στήσει νέα αγάλματα, να ονομάσει νέες οδούς, να επαναφέρει τους χάρτες της μεγάλης Μακεδονίας στα σχολεία κλπ. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως γιατί η ΠΓΔΜ θα έχει αναγνωρισθεί ως «Μακεδονία», θα έχει μπει στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα είναι αδύνατον να αλλαχτούν αυτές οι καταστάσεις.
Εάν οι πιέσεις των ξένων,
και των εντός Ελλάδος «αντιπροσώπων» τους στην πολιτική και τα ΜΜΕ, προς την Ελληνική πλευρά γίνουν πολύ έντονες
για να δεχθεί τον όρο «Μακεδονία» στην οριστική ονομασία της ΠΓΔΜ
η Ελληνική κυβέρνηση ΩΦΕΙΛΕΙ ή να κάνει Δημοψήφισμα
ή να αποσυρθεί από τις διαπραγματεύσεις.
Εάν η Ελληνική κυβέρνηση πιεστεί να παραχωρήσει το όνομα «Μακεδονία», δήθεν για να μην αποσταθεροποιηθούν τα Σκόπια, θα αποσταθεροποιηθεί η ίδια, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα αντιδράσει έντονα και μεγάλο μέρος θα στραφεί από αντίδραση προς την «Χρυσή Αυγή» και τα φιλορωσικά κόμματα, κάτι που προκαλεί κυριολεκτικά τρόμο και ανατριχίλα στους Δυτικούς, ιδιαίτερα τώρα που η Τουρκία συνεργάζεται με την Ρωσία.
Με το Δημοψήφισμα την ευθύνη της απόφασης την παίρνει ο ίδιος ο Ελληνικός λαός και μέσα στα πλαίσια του Δημοκρατικού πολιτεύματος οφείλουμε να σεβαστούμε όποιο και να είναι το αποτέλεσμά του. Αργά ή γρήγορα θα λογοδοτήσει όποιος πολιτικός ή πολιτική ομάδα στερήσει από τον Ελληνικό λαό αυτό το δικαίωμα και επιβάλλει σύνθετη ονομασία μόνον με κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το να αποσυρθεί η Ελλάδα από τις διαπραγματεύσεις δεν είναι και τόσο τραγικό όσο φαίνεται. Αντιθέτως. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να βιάζεται να πάρει άμεσα απόφαση για το θέμα. Ακόμη και όλα τα κράτη της γης αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» εάν δεν τα αναγνωρίσουμε ΕΜΕΙΣ αυτοί ΠΟΤΕ δεν θα γίνουν Μακεδόνες. Για αυτό προσπαθούν να μας ξεγελάσουν και δεν πάνε μονομερώς να ζητήσουν αναγνώριση από τον ΟΗΕ. Την δικιά μας υπογραφή θέλουν.
Όσοι ασχολούνται σοβαρά με το θέμα γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο χρόνος πλέον είναι προς όφελός μας γιατί σε λίγα χρόνια:
• Οι Αλβανοί στην ΠΓΔΜ θα είναι πλειοψηφία και σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθούν τον όρο «Μακεδονία», ή παράγωγά του, στην ονομασία του κράτους τους.
• Οι σλάβοι της ΠΓΔΜ θα αναγνωρίσουν την σλαβική καταγωγή τους αφού θα έχουν την ενθάρρυνση του Ζάεφ και δεν θα καταπιέζονται από τον «αρχαιομακεδονισμό» του Γκρούεφσκι.
• Οι Βούλγαροι μετά το σύμφωνο φιλίας που υπέγραψαν με τους Σκοπιανούς και την πολιτική παραχώρησης διαβατηρίων θα επαναβουλγαρίσουν αρκετούς από τους σλάβους της ΠΓΔΜ.
• Οι «Αρχαιομακεδονιστές» του Γκρούεφσκι, σε μεγάλο ποσοστό, θα συνειδητοποιήσουν τις Ελληνικές ρίζες τους και μαζί με τους ήδη συνειδητοποιημένους Έλληνες της ΠΓΔΜ θα θελήσουν να συγκροτήσουν την Ελληνική μειονότητα της ΠΓΔΜ, φθάνει το ελληνικό κράτος να μην επαναλάβει τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος.
Οι σλάβοι των Σκοπίων και οι υποστηρικτές τους εντός και εκτός Ελλάδος γνωρίζουν τα παραπάνω και για αυτό βιάζονται.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η Ελληνική κυβέρνηση
δεν πρέπει να υποχωρήσει στις πιέσεις των ξένων, αλλά και των εντός Ελλάδος «εκπροσώπων» τους στην πολιτική και στα ΜΜΕ.
Με κάθε κόστος δεν πρέπει να αποδεχθεί τον όρο «Μακεδονία»
στην οριστική ονομασία των Σκοπίων.
Έχει την υποχρέωση να εφαρμόσει τις αποφάσεις της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών του 1992 η οποία ανατρέπεται μόνον με ανάλογη σύσκεψη, εάν θέλει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος να σώσει την αξιοπρέπειά του. Επίσης έχει την υποχρέωση αλλά και το δικαίωμα να προτείνει ονομασίες που δεν περιέχουν τον όρο «Μακεδονία» αλλά ανταποκρίνονται πλήρως στα ιστορικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά του νέου κράτους όπως «Δημοκρατία του Βαρδάρη» (όπως ονομαζόταν πριν το 1944), «Δημοκρατία των Σκοπίων» ή «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία», οι οποίες θα εκμηδένιζαν μελλοντικές διενέξεις και θα βοηθούσαν την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ γειτόνων στα Βαλκάνια.
Μερικοί θα σκεφθούν ότι όλα τα παραπάνω είναι σωστά
αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνουν.
Δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε από την μακροχρόνια «πλύση εγκεφάλου» που έχουμε υποστεί από συγκεκριμένους πολιτικούς και δημοσιογράφους,
οτι «το θέμα είναι χαμένο» και ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα»
για να μας καθηλώσουν στον καναπέ και την απραξία.
Το θέμα της οριστικής ονομασίας του γειτονικού κράτους δεν είναι χαμένο.
ΕΙΝΑΙ δυνατόν να επικρατήσει η ιστορική αλήθεια.
Φθάνει να ενημερωθούμε σωστά και να το πιστέψουμε.
Γιουματζίδης Δημήτριος
