Τα σχολεία έχουν αρχίσει εδώ και 15 ημέρες.
Ξαφνικά αρχίζει η μεταφορά των μαθητών που απέχουν παραπάνω από 1,2 χλμ από το σχολείο τους με ένα πουλμανάκι ενός ταξιδιωτικού γραφείου που χρηματοδοτεί μετά από μειοδοτικό διαγωνισμό η περιφέρεια Μακεδονίας.
Συνοδός για τα παιδάκια δεν υπάρχει... κι έτσι κάποιοι γονείς κάνουν παράπονα για την ασφάλεια των παιδιών και το δρομολόγιο σταματάει!
Τότε είναι που ανακαλύπτουν οι ενδιαφερόμενοι ότι η σύμβαση είναι ελλιπής και πρέπει να "ρυθμιστεί" πρώτα το θέμα κι έπειτα να ξεκινήσει ξανά το δρομολόγιο.
Μέχρι τότε διακόπτεται και βλέπουμε...
Περνάει ο καιρός και οι μέρες και το δρομολόγιο δεν ξεκινά παρά μετά από ένα περίπου μήνα τελικά παίρνει μπρος η μηχανή!
Τώρα όμως τα παιδιά είναι πολλά και οι θέσεις δεν φτάνουν...!
Μα ποιος ήταν ο σκοπός του δρομολογίου αναρωτιούνται "οι υπεύθυνοι εγκέφαλοι".... και το συμπέρασμα δραματικά σωστό: "να εξυπηρετηθούν οι πιο απομακρυσμένοι μαθητές".
Έτσι σε πρώτη φάση το δρομολόγιο ξαναξεκινά και στο "ταξίδι" προς το σχολείο παίρνει μαζί του τους πιο απομακρυσμένους μαθητές.
Η διαδρομή είναι εξοντωτική και οι μανούβρες του μικρού λεωφορείου δίνουν και παίρνουν μέσα στο ασφαλτοστρωμένο επαρχιακό σχεδόν αγροτικό δίκτυο της περιοχής.
Το λεωφορείο περνά μπροστά από όλα τα σπίτια των μαθητών εκτός από το σπίτι ενός μαθητή. Είναι το σπίτι που δεν γίνονται μανούβρες γιατί το μικρό λεωφορειάκι αρνείται να υπακούσει στις εντολές του οδηγού!
Σε αυτό το σπίτι λοιπόν οι γονείς αυτού του παιδιού αποφάσισαν πέρυσι κατά την πρώτη χρονιά που μπήκε το λεωφορειάκι ότι θέλουνε να διευκολύνουν τον οδηγό και την συνοδηγό του μικρού λεωφορείου και φυσικά την όλη διαδικασία με τον εξής τρόπο:
Αντί να περιμένουν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού τους -όπως όλοι οι υπόλοιποι γονείς- , αυτοί περπατούν περίπου 300 μέτρα για να φτάσουν σε ένα βολικό σημείο συνάντησης με το λεωφορειάκι κι. Έτσι έναν ολόκληρο χρόνο έπραξαν οι γονείς του μικρού παιδιού έχοντας κατά νου την ευκολία και την καλή συνεργασία με τον οδηγό και την συνοδηγό του μικρού λεοφωρείου.
Όλα καλά λοιπόν μέχρι που φέτος οι γονείς του μικρού μαθητή περιμένουν το τρίτο τους παιδί κι αναγκάστηκαν να ζητήσουν για καθαρά πρακτικούς λόγους να τηρηθεί κανονικά το δρομολόγιο και όπως το μικρό λεωφορειάκι περνά από όλα τα σπίτια, έτσι να περνά κι από το δικό τους τουλάχιστον για όσο καιρό η μητέρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί για φυσικούς ευνόητους λόγους.
Η λογική εννοείται λέει πως το αυτονόητο θα γινόταν ασυζητητί...
Λογική και φιλότιμο όμως έχουν σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείψει αυτό τον τόπο κι έτσι παρά τις συνεχόμενες οχλήσεις της οικογένειας στους "υπευθύνους" της σχολικής αυτής διαδρομής τίποτα δεν έγινε. Δέσανε λοιπόν κόμπο την εθελοντική διευκόλυνση των γονέων ως δεδομένο και με μια αναλγησία που σε τίποτα δε θυμίζει την στοιχειώδη ευγένεια και κοινωνική αλληλεγγύη δεν έδωσαν καμιά σημασία σε κάτι τόσο ευτελές και ανθρωπίνος εύκολο και βατό που αναρωτιέται κανείς τι είδους "άνθρωποι είναι τούτοι".
Και άντε λέει κάποιος οι " υπεύθυνοι" δεν νοιώθουν, δεν κατανοούν, ο οδηγός που έγινε γνώστης του θέματος πολλάκις καθημερινά, δεν έχει την στοιχειώδη ευαισθησία να κάνει το αυτονόητο έστω για το χρονικό διάστημα που η συγκυρία απαιτεί;
Το λεωφορειάκι κάποιες φορές έρχεται πάλι χωρίς συνοδό παρόλο που έγινε ένα τεράστιο θέμα γι' αυτό το ζήτημα. Κανείς δεν έτρεξε να το ξανακάνει θέμα παρόλο που θα έπρεπε γιατί "παίζεται" η ασφάλεια των παιδιών.
Τελικά σήμερα το ίδιο λεωφορειάκι κάνει δύο δρομολόγια για να εξυπηρετήσει και τα υπόλοιπα παιδάκια που πληρούν το κριτήριο της μεγάλης απόστασης από το σχολείο του Νέου Ρυσίου.
Μόλις ξεκίνησε το δεύτερο αυτό δρομολόγιο οι "υπεύθυνοι" άλλαξαν το δρομολόγιο και έβαλαν το συγκεκριμένο παιδάκι να πηγαίνει σε σημείο συνάντησης περίπου ενός χιλιομέτρου!!!
Σε ερώτηση του πατέρα αν αστειεύονται ή εάν πράγματι είναι τόσο εξυπηρετικοί ο οδηγός και η συνοδός απάντησαν ότι τα δρομολόγια τα έβγαλε η διευθύντρια και με αυτήν θα πρέπει να υπάρξει η συνεννόηση!!!
Κατόπιν άμεσης και ενεργής αντιμετώπισης του θέματος από την διευθύντρια του σχολείου ισχύουν και πάλι τα "παλιά" δρομολόγια κι έτσι αφού έγινε τόσος ντόρος και φασαρία και μπέρδεμα... οι "εγκέφαλοι" δεν κατάφεραν να δώσουν μία λύση τόσο απλή σε μία ελάχιστη παράμετρο του δρομολογίου που είναι η αυτονόητη "εξυπηρέτηση" στους έχοντες ανάγκη γονείς.
Τέτοια αναλγησία είναι πρωτάκουστη και ευτυχώς που η δυναμική παρέμβαση της διευθύντριας άφησε την κατάσταση ως είχει διότι οι "εγκέφαλοι" θα έβαζαν το συγκεκριμένο παιδάκι να περπατάει ένα ολόκληρο χιλιόμετρο μέσα στους αγρούς χειμώνα με μία μάνα έγκυο στον ένατο μήνα και ένα αδελφάκι τρίχρονο που δεν πάει σχολείο και το σέρνει η μάνα του μαζί της..!!!
Ευτυχώς που η διευθύντρια με τόσο χρόνο που της "φάγανε" και τόσο άγχος που της προκαλέσανε οι "εγκέφαλοι" του συγκεκριμένου ταξιδιωτικού πρακτορείου δεν προέβει μαζί με τους αγανακτισμένους γονείς σε άλλου είδους ενέργειες.
Εμείς απλά αναρωτιόμαστε αν στους μειοδοτικούς διαγωνισμούς που κάνει η περιφέρεια -με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων- για να καλύψει τέτοιου είδους ανάγκες όπως είναι οι σχολικές διαδρομές, προσμετρά στις προσφορές την ζημιά που κάνουν οι "κερδίζοντες" τους διαγωνισμούς... Γιατί οι ζημίες είναι πολλαπλές και πρέπει να προσμετρώνται αφού θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ακριβείς.
Έτσι έχουμε λοιπόν ζημίες που αφορούν τόσο σε χρόνο χαμένων δρομολογίων (φτάνουν και μήνες αθροιστικά...),αφορούν σε πολύτιμο χρόνο των διευθυντών (που δεν έχουν με τι να ασχοληθούν... και ασχολούνται με αυτό το ζήτημα που δεν είναι δικό τους) , πολύτιμο χρόνο των γονέων (το λεωφορείο μια φορά είναι στην ώρα του, μια φορά είναι πιο νωρίς και φεύγει μη περιμένοντας τα μη αργοπορημένα παιδάκια ..., και μια φορά είναι πιο αργά αφήνοντας τα παιδάκια μέσα σε δύσκολες καιρικές συνθήκες..., συνέπεια; οι γονείς να τρέχουν να προλάβουν με τα ιδιωτικά τους αυτοκίνητα ανατρέποντας το πρωινό τους χρονοπρόγραμμα), χάσιμο πολύτιμων διδακτικών ωρών των μαθητών από την αργοπορία, κ.α.
Αν δε βάλουμε και το άγχος όλων των προαναφερόμενων μάλλον θα πρέπει να ξαναθέσουμε κάποια κριτήρια για την αξιολόγηση των προσφορών και όχι να στεκόμαστε σε μια ξερή απλά πιο φθηνή προσφορά που όμως βγαίνει πιο ακριβή σίγουρα στην τσέπη των εμπλεκόμενων γονέων, δασκάλων, διευθυντών, χρημάτων του Έλληνα φορολογουμένου.
