Το παιχνίδι που παίχτηκε σε βάρος της Ελλάδας και πως η χώρα εισήλθε στην ανίερη συμμαχία του ευρώ για να εξυπηρετήσει αλλότρια και ξένα συμφέροντα αποκαλύπτει ο Βρετανός πολιτικός Ναιτζελ Φαρατζ.
Όπως εξηγεί οι Έλληνες ποτέ δεν ψήφισαν για να μπουν ή όχι στο ευρώ, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους για να τονίσει ότι ο ελληνικός λαός εξαναγκάστηκε να το δεχθεί από την Goldman Sachs και τους πολιτικούς της που προχώρησαν σε αυτή την αμοιβαία ευρωπαϊκή συμφωνία.
Ο Φάρατζ συνεχίζοντας λέει ότι η δημιουργία του ευρώ προέκυψε από την ανάγκη για μια «εμπορική και οικονομική κοινοπραξία» και που είχε ως όραμα τη δημιουργία μιας πολιτικής και οικονομικής ένωσης, ενός δηλαδή εφιαλτικού καθεστώτος για τους λαούς της Ευρώπης δημιουργώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Μέσα από αυτή την “pax europeana” υποτίθεται ότι θα επικρατούσε καθολική και επιβαλλόμενη ειρήνη στην Ευρώπη, αλλά τελικά αυτή έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Και αντί της πτώσης των «τειχών» όπως ελπιδοφόρα ήλπιζαν μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, δημιουργήθηκε ένα νέο αυτή τη φορά και πιο μεγάλο: Το τείχος που χωρίζει πλέον την Βόρεια από την Νότια Ευρώπη.
Το εγχείρημα του ευρώ αποδείχθηκε τελικά ένα απατηλό όνειρο γιατί ποτέ δεν είχε σχεδιαστεί για να πετύχει, προς όφελος των ευρωπαϊκών λαών, αλλά αντίθετα για να δημιουργήσει μια εφιαλτική ευρωπαϊκή οικονομική δικτατορία που θα υποτίθεται ότι θα αμφισβητούσε τις ΗΠΑ και θα εκθρόνιζε το δολάριο από τη θέση του.
Αυτό το όνειρο όμως έχει μετατραπεί σε εφιάλτη και ποτέ δεν θα οδηγήσει στον ευγενή στόχο της μετατροπής της Ευρώπης σε μια ήπειρο όπου το δίκαιο θα επιβάλλεται στη δύναμη των ισχυρών.
Ο Φάρατζ μιλά ακόμη για το ευρωπαϊκό έλλειμμα Δημοκρατίας εξηγώντας το ρόλο του ΔΝΤ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις και κυρίως στο ρόλο του στην Ελλάδα, λέγοντας πως ενεργεί ως μέλος της Τρόικα, αλλά χωρίς να έχει καμία απολύτως εκλεγμένη θέση.
Το δεύτερο μη εκλεγμένος μέλος είναι ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ. Στη συνέχεια, ο επικεφαλής της Ευρώπης είναι επίσης μη εκλεγμένος από τον λαό.
Ολόκληρο το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης είναι εντελώς αντι-λαϊκό και εκεί έγκειται η κρίση. Ούτε ένα μέλος της Τρόικας δεν θα ανησυχήσει ποτέ για τις δημοσκοπήσεις, δεδομένου ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την εκλογή του.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια τέτοια αυταρχική ευρωπαϊκή διακυβέρνηση κυβέρνηση.
Οι προσπάθειες της ΕΚΤ από αλαζονική δύναμη να χειραγωγήσουν την οικονομία με μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας απασχολούν αρνητικά επιτόκια και την υπεράσπιση των τραπεζών, όπως η Goldman Sachs, στην οποία εργαζόταν ο Mario Draghi.
Τώρα, πάρα πολλές πολιτικές θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί στις Βρυξέλλες.
Αυτό δεν είναι πλέον ότι το καλύτερο για την Ευρώπη, αλλά απαραίτητο για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας της ευρωπαϊκής κυβέρνησης.
Το αόρατο χέρι του Άνταμ Σμιθ λειτουργεί ακόμη και σε αυτή την περίπτωση – αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία ενδιαφέρονται μόνο για το προσωπικό συμφέρον τους και δεν νοιάζονται για τους κινδύνους πολέμου και εμφύλιες αναταραχές που δημιουργούν για να διατηρήσουν τα αποτυχημένα όνειρα εξουσίας τους καταλήγει ο Φάρατζ.
