Καταρχήν για να μιλάμε για "δημοκρατία" πρέπει να μπορούν πρακτικά και ρεαλιστικά όλοι οι πολίτες να είναι υποψήφιοι χωρίς κανένα εμπόδιο εισόδου στον πολιτικό στίβο. Ανέκδοτο κι αυτό στην εποχή μας.. Αν δεν έχεις λεφτά δεν μπαίνεις πουθενά εκτός αν "προσκυνήσεις" κάποιο κόμμα που διαχειρίζεται τα χρήματα του λαού (!!!) τα μέλη του οποίου λαού δεν έχουν δικαίωμα να εκλεγούν αυτόνομα εκτός κι αν έχουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό να διαθέσουν για μια απλή ανεξάρτητη συμμετοχή.., γιατί αν μιλήσουμε για να εκλεγεί κάποιος πραγματικά ανεξάρτητος τότε τα εκατομμύρια πρέπει να κάνουν χορό! Φοβερή δημοκρατία ε;
Στις εκλογές λοιπόν παίρνουν μέρος οι "ολιγαρχικοί δημοκράτες" και μόνον αυτοί! Μέσα σε αυτούς τους "δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους" του κάθε υποψηφίου κόμματος οι οποίοι προκύπτουν από κάτι δημοκρατικές επιτροπές ανθρώπων μετρημένων στα δάκτυλα των δύο χεριών στην καλύτερη των περιπτώσεων, προκύπτουν οι ατόφιες ολιγαρχικές-δικτατορικές κυβερνήσεις του νεοελληνικού κράτους. Έτσι αν υπολογίσουμε αθροιστικά τις "δημοκρατικές επιτροπές όλων των κομμάτων" θα δούμε ότι όλοι οι φυτευτοί κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι προέρχονται από το κόσκινο το πολύ 100 ανθρώπων!!! Φοβερή δημοκρατία ε;
Το άδικο μέσα σε όλο αυτό το στημένο σαχλοπαίχνιδο είναι ότι υπάρχουν πολλοί αγνοί και καλοί άνθρωποι που μη μπορώντας να αποκωδικοποιήσουν αυτό το παιχνίδι γίνονται άθελά τους οχήματα των ολιγαρχών στην προσπάθειά τους να έχουν υπνωτισμένο το σύνολο του λαού στην ιδέα της δημοκρατίας. Έτσι επιβιώνει η ψευτοδημοκρατία τους, στερώντας τον πολιτισμό και την γνώση από την πλειοψηφία του λαού και ασκώντας μια ασύστολα σκληρή και καταδικαστική πολιτική ζωοποίησης των ανθρώπων και διάλυσης του ανθρωποκεντρισμού και της πραγματικής ελευθερίας.
Τα ίδια πρόσωπα πάντα εκεί, δήθεν νέα ψευτοκινήματα και νέες ψευτοϊδέες που πάντα στηρίζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Απαρχαιωμένα μυαλά που αυτοβαφτίζονται προοδευτικά για να πάρουν έστω ένα κομματάκι από την πολυπόθητη τυφλή εξουσία του παραλογισμού του κράτους που στηρίζει πάντα τους εκλεκτούς που στηρίζουν οικονομικά το ίδιο το παρακράτος.
Έτσι η δημοκρατία γίνεται μία έννοια παλαιοντολογικού ενδιαφέροντος και ασκεί την γοητεία του άφθαστου που δήθεν πάντα είναι άφθαρτη στα υπνωτισμένα μάτια των πολλών.
Η λύση θα ήτανε να υπάρξει ένας τέλειος ουτοπικός θα λέγαμε συντονισμός και να μην ψήφιζε κανείς τους τσαρλατάνους της στημένης τράπουλας. Επειδή όμως οι υπνωτισμένοι είναι πολλοί, πάρα πολλοί για την ακρίβεια, το τελικό αποτέλεσμα μιας ευρείας αποχής θα καταλήξει υπέρ αυτού του κόμματος που θα καταφέρει να μιλήσει πιο κοντά στο αυτί του λαού. Έτσι ένας από τους δήθεν σωτήρες θα "κερδίσει" στον αγώνα της πιο ακραίας εξαπάτησης του λαού και θα πάρει την μερίδα του λέοντος στο εξουσιαστικό παιχνίδι της ολιγαρχικής αρχής. Οι υπόλοιποι θα αρπάξουν την ανάλογη δύναμη στο ποσοστό που τους αναλογεί κι έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι με όλους και το χρήμα δηλαδή η χλιδή και η εξουσία θα ρέει άφθονη στα ματωμένα χέρια των ολιγαρχών που ούτως ή άλλως δεν έχουν συνείδηση άρα δεν έχουν και τύψεις.
Το θέατρο της κόντρας μεταξύ των διαφορετικών αλλά στην ουσία των ίδιων όψεων του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος (!!!) πραγματώνεται από τους προαναφερόμενους αγνούς μαχητές των διαφόρων "διαφορετικών κομμάτων". Έτσι οι καυγάδες και τα μαλλιοτραβήγματα μεταξύ των στελεχών των κομμάτων τις περισσότερες φορές είναι αληθινά και πηγάζουν από την αληθινή άγνοια αυτών των στελεχών- ειδικότερα των μικροστελεχών- για την αναμφισβήτητη βαθιά πολιτική συγγένεια όλων των δήθεν ορκισμένων πολιτικών εχθρών.
Η δημοκρατία είναι κατεπίφασην λοιπόν και ο αγώνας εντελώς στημένος κι από πριν ξεπουλημένος οπότε αφήστε τα πολύχρωμα κασκόλ και ελάτε να αλλάξουμε την πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά με την συλλογική δράση και την κοινωνική ευαισθησία μας μέσα από το πρίσμα ενός καθαρά εθνολογικού και αμεσοδημοκρατικού οδικού χάρτη.
Ποιος από όλους αυτούς μπορεί να εκφράσει κάτι τέτοιο που στηρίζει τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, το έθνος μας και την κοινωνική μας ευαισθησία;
Κλείνοντας να σας υπενθυμίσουμε πως στην αρχαία Αθήνα της άμεσης δημοκρατίας ο ταμίας του δήμου (ξέρετε αυτός που εισπράττει και πληρώνει) ήτανε κληρωτός με διάρκεια θητείας μίας ημέρας...
