Αν δεν έχεις αρχίσει ακόμα να προβληματίζεσαι για το τι θα ψηφίσεις, γιατί έχεις κουμπάρο, φίλο, εργοδότη, συγγενή, ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων που δεσμεύει την ψήφο σου, παρακαλώ μην συνεχίσεις την ανάγνωση…
Το ερώτημα δεν είναι ποιον να ψηφίσω, αλλά πώς να ψηφίσω…
Τι είναι αυτό που καθορίζει την ψήφο σου; Είναι η συνήθεια που δεν είναι εύκολο να αλλάξεις; Είναι η ταμπέλα που έχεις υιοθετήσει, δεξιός, αριστερός, εθνικιστής κ.λ.π; Είναι επειδή κατεβαίνει ο κουμπάρος σου, ο φίλος σου ή ο συγγενής σου; Είναι η εξασφάλιση που έχεις για δουλειά ή για οτιδήποτε άλλο, που καθορίζει την ασφάλεια που έχεις ανάγκη να νοιώθεις σαν άνθρωπος; Είναι το μίσος και η αγανάκτηση γιατί σου κόψανε την σύνταξη ή σου μείωσαν το μισθό;
Αν ψηφίζεις με αυτά σαν γνώμονα, τότε να σου πω ότι πουλάς πολύ φτηνά την ψήφο σου και παίρνεις τους ηγέτες που σου αξίζει και τη ζωή που σου αξίζει…
Ψηφίζεις με μίσος, με άγνοια, με φόβο, με δουλοπρέπεια, και με ιδιοτέλεια…
Υπάρχουν κάποια ήθη αδιαπραγμάτευτα για το ανθρώπινο είδος. Ήθη που
μιλάνε για αξιοπρέπεια, αξιοκρατία, δικαιοσύνη, αλήθεια, θάρρος, ομαδικότητα, ανιδιοτέλεια. Αυτά θα έπρεπε να είναι τα κριτήρια που θα διαμορφώσουν την ψήφο σου, είτε σου αρέσει είτε όχι.
Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε να αλλάξει το πολιτικό σύστημα και να μην αλλάζουμε οι ίδιοι. Δεν είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε ακόμα με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι δυνατόν κάτι να έχει «σαπίσει» και εσύ να το βάζεις στο στόμα σου… το πετάς και παίρνεις καινούριο. Δεν είναι δυνατόν ακόμα να μπορούν να σε πωρώνουν με το δίλλημα αριστερός ή δεξιός. Δεν είναι δυνατόν ακόμα και σήμερα να πουλάς τόσο φτηνά την ψήφο σου και να έχεις την συνείδηση σου καθαρή.
«Πήραμε το μήνυμα», είναι το καινούριο παραμύθι. Και γιατί δεν το πήρατε όταν είχατε τον λαό στους δρόμους και του πετάγατε χημικά; Γιατί έπρεπε να κάτσει η στραβή με τα ποσοστά και οι πασοκονεοδημοκράτες να αλλάξουν στάση; Γιατί πρέπει να μασήσω το παραμύθι ότι αν δεν σας βάλω ΤΩΡΑ σε μια κυβέρνηση καταστράφηκα;
Δεν μασάω άλλο τα παραμύθια σας, δεν «ψαρώνω» με τις απειλές, δεν πουλάω την αξιοπρέπεια και την ψήφο μου.
Πρέπει λέει να αποφασίσουμε αν είμαστε ευρωπαϊστές ή όχι. Ναι είμαι ευρωπαϊστής, καλή η Ευρώπη, αλλά δεν θα ευνουχιστώ για να την βγάλω γκόμενα. Δεν είναι δυνατόν να μου λες ότι προτεραιότητα είναι η παραμονή στο ευρώ. Πρέπει να μου πεις ότι προτεραιότητα είναι οι Ελλάδα και τα παιδιά της. Με ρωτάς αν θέλω να μείνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με όποιο κόστος; Όχι, δεν θέλω την ευρωπαϊκή ένωση. Μόνο σαν ισότιμο μέλος, σαν ισότιμος πολίτης της Ευρώπης, όχι σαν φέουδο της Μέρκελ.
Πρέπει λέει να γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, οικουμενική, πανεθνική. Εγώ λέω σε καμία περίπτωση να μην γίνει!
Είναι σαν να έχεις έναν γενικό διευθυντή στην εταιρία σου, να κάνει κακοδιαχείριση και να σου έχει καταχρεώσει την εταιρία, και να σκέφτεσαι αν πρέπει να την ξανασηκώσεις με τον ίδιο άνθρωπο… ΟΧΙ! Τον αλλάζεις και βρίσκεις άλλον. Με πιο ώριμη σκέψη αυτή τη φορά γιατί πήρες το μάθημα σου… τόσο απλά!
Δεν διάβασε ο βουλευτής το μνημόνιο πριν το ψηφίσει γιατί είχε δουλειές. Υπέγραψε χαρτί που δεσμεύει τη χώρα του και δεν το διάβασε γιατί είχε δουλειές!!
Από τη στιγμή που γίνονται τέτοια πράγματα χωρίς να παραιτείται κανείς , και εμείς εξετάζουμε αν θα το ψηφίσουμε το κόμμα ή όχι, τα πράγματα είναι δύσκολα…
Και είναι δύσκολα γιατί δεν έχουμε οικονομική κρίση, αλλά κρίση ήθους. Είναι πάρα πολύ δύσκολα γιατί δεν έχουμε βρει ακόμα τα ουσιώδη που θα μας βοηθήσουν να κρίνουμε και να αποφασίσουμε.
Όλοι λένε ότι πήραν το μήνυμα των εκλογών, αλλά κανείς δεν το πήρε. Ο λαός σε καμία περίπτωση δεν είπε, «κυβερνήστε όλοι μαζί», ούτε είπε, «συνεννοηθείτε», ούτε «κάντε κυβέρνηση αριστεράς».
Αυτό που φώναξε ήταν, «βοήθεια», «δεν ξέρω τι μου γίνεται»!
Αυτό που είπε ο κόσμος σε αυτές τις εκλογές ήταν ξεκάθαρο. «Δεν έχουμε ηγέτες, την γαμήσαμε»…
Απελπισία…
Και ο κάθε ένας ψήφισε ανάλογα σε τι κατάσταση τον βρήκαν οι εκλογές. Αν ήταν γριά σε κανένα χωριό που δεν μπορούσε να πάρει τη σύνταξη από την τράπεζα και την βοηθούσε κανένας χρυσαυγίτης, ψήφισε χρυσή αυγή. Όπως επίσης και αν ήταν κανένας άνεργος πιτσιρικάς και έβλεπε το αδιέξοδο που υπήρχε με όλους αυτούς τους κλόουν.
Αναρωτιούνται ποιοι ψήφισαν χρυσή αυγή και γιατί. Αναρωτιούνται αν υπάρχουν 400000 νεοναζί στην Ελλάδα… Όχι ρε αναλυτή, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο απελπισμένοι. Και δεν είναι μόνο τετρακόσιες χιλιάδες, είναι πολλοί παραπάνω στην ίδια κατάσταση. Απλά τόσοι ήταν οι ποιο απελπισμένοι…
Δεν μπορείς να επικαλείσαι την ιστορία και τους προγόνους σου για να σε λυπηθούν και να σε σεβαστούν σαν να είσαι ζήτουλας. Τους μιλάς με την γλώσσα των προγόνων σου και σε σέβονται. Δεν μπορείς να απαιτείς να σου γυρίσουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, όταν ξεπουλάς στους ίδιους τα πάντα σήμερα. Είναι παράνοια! Γελάνε μαζί σου!
Μόνο όταν υιοθετήσεις τις αξίες και τα ιδανικά των προγόνων σου, μόνο τότε θα μπορείς να κερδίσεις τον σεβασμό του κόσμου. Αυτή είναι η παρακαταθήκη που σου άφησαν, και όχι τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Αυτά είναι η επιβράβευση και η υπενθύμιση…
Σκέψου απλά…
Μην μπαίνεις στο δίλλημα αν θα σε πετάξουν έξω από το ευρώ ή όχι. Μην σκέφτεσαι ότι μπορεί ο κλέφτης ή ο ψεύτης να άλλαξε. Μην αισθάνεσαι υποχρεωμένος γιατί κάτι πήρες και εσύ, κάπου σε βολέψανε. Μην αισθάνεσαι φόβο για το καινούριο και κάνε ότι σου πει η συνείδηση σου...
logioshermes.blogspot.com
