«Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία BBB, δηλ στην κατηγορία “επενδύσεις”, μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch.
Τι έγινε;Η Ισλανδία δεν ήταν το κακό παιδί; Δεν τους λοιδορούσαν οι οικονομικοί φωστήρες των καναλιών που δεν ζήτησαν τη βοήθεια ΔΝΤ και ΕΕ; Γιατί τηρήται σιγή ασυρμάτου για τη συγκεκριμένη χώρα; Μήπως γιατί εκεί ο "άλλος δρόμος" έγινε πράξη; Σήμερα είναι στο επίπεδο του “αξιόπιστου δανειολήπτη”, κατά την αξιολόγηση του οίκου Fitch.
Το 2008,η Ισλανδία επτώχευσε. Δηλαδή, δεν απέφυγε αυτό το οποίο προσπαθούμε να αποφυγούμε εμείς εδώ και δυο χρόνια. Το χρέος της το 2007,ένα χρόνο πριν “πτωχεύσει” ήταν 90% του ΑΕΠ της.
Κάπου εκεί ήρθε και η οικονομική κρίση του 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ.
Εμφανίστηκαν το ΔΝΤ και η ΕΕ, οι οποίοι, πρότειναν να αναλάβουν να “σώσουν” τη Ισλανδία απο την κακή οικονομική κατάσταση στην οποίαν είχε περιέλθει.
Οι Ισλανδοί όμως αποφάσισαν να κάνουν “πρόωρες εκλογές”, τον Απρίλιο του 2009, απο τις οποίες προέκυψε κυβέρνηση, η οποία με την “συμπαράσταση” της ΕΕ και του ΔΝΤ, έπρεπε να επιβαρύνει τούς πολίτες με δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον, αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο ο οποίος ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών.
Εν ολίγοις, άπαντες οι “συμπαραστεκόμενοι”, ΔΝΤ, ΕΕ, και ντόπιοι δοσίλογοι, προσπαθούσαν δια “κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος” (ανάλογο της χώρας μας), να αναγκάσουν τούς Ισλανδούς πολίτες να “πληρώσουν” τα χρέη των Τραπεζιτών.
Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για εκλογές, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να της στερήσει οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, με κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος !!!. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να “παγώσει” τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.
Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός, ήταν:
«Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε χώρα της Λατινικής Αμερικής“.
Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010, το 93% των Ισλανδών πολιτών, ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών, και υπέρ της στάσης πληρωμών, για ένα χρέος το οποίο δημιουργήσαν οι Τράπεζες και δεν αφορούσε τούς Ισλανδούς πολίτες. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς.
Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να μην πάνε φυλακή.
Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες, οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα πολιτικό κόμμα. Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του, να δέχονται σχόλια και παρατηρήσεις.
Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής των πολιτών της Ισλανδίας είναι, μία χώρα πολύ μικρότερη απο την δική μας (πληθυσμός 320.000 κατοίκους) και χωρίς πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανάλογες αυτών τις οποίες διαθέτει η χώρα μας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσό, λιγνίτη, νικέλιο, κτλ), να πετύχει ανάπτυξη 3,1% και να μειώσει περίπου στο 7% την ανεργία μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών.
Εδώ ακολουθείται αντίθετη πορεία.Μας προετοιμάζει για οκταετές σοκ(Μήπως είναι περισσότερο;) ο πρωθυπουργός γιατί λέει δεν γίνεται αλλιώς και μόνο έτσι θα επιβιώσουμε (η Ισλανδία προφανώς είναι χώρα φανταστικής λογοτεχνίας).
Βέβαια με την απλουστευτική αυτή λογική δεν μας εξηγεί πως θα μπορέσουν οι πολίτες με μισούς μισθούς και διπλάσια χαράτσια να κρατήσουν τα σπίτια τους και να μην ζουν σε χαρτόκουτα στο τέλος(;) των 8 ετών.Αν τους εξηγήσει τι περιμένει την ιδιοκτησία τους και ποιά η κατάληξή τους γενικότερα είμαστε σίγουροι ότι θα επιδείξουν κατανόηση και θα συνεχίσουν να κάθονται αμέριμνοι στον καναπέ τους να βλέπουν δελτία ειδήσεων "μεγάλων" καναλιών.
defencenet.gr
Τι έγινε;Η Ισλανδία δεν ήταν το κακό παιδί; Δεν τους λοιδορούσαν οι οικονομικοί φωστήρες των καναλιών που δεν ζήτησαν τη βοήθεια ΔΝΤ και ΕΕ; Γιατί τηρήται σιγή ασυρμάτου για τη συγκεκριμένη χώρα; Μήπως γιατί εκεί ο "άλλος δρόμος" έγινε πράξη; Σήμερα είναι στο επίπεδο του “αξιόπιστου δανειολήπτη”, κατά την αξιολόγηση του οίκου Fitch.
Το 2008,η Ισλανδία επτώχευσε. Δηλαδή, δεν απέφυγε αυτό το οποίο προσπαθούμε να αποφυγούμε εμείς εδώ και δυο χρόνια. Το χρέος της το 2007,ένα χρόνο πριν “πτωχεύσει” ήταν 90% του ΑΕΠ της.
Κάπου εκεί ήρθε και η οικονομική κρίση του 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ.
Εμφανίστηκαν το ΔΝΤ και η ΕΕ, οι οποίοι, πρότειναν να αναλάβουν να “σώσουν” τη Ισλανδία απο την κακή οικονομική κατάσταση στην οποίαν είχε περιέλθει.
Οι Ισλανδοί όμως αποφάσισαν να κάνουν “πρόωρες εκλογές”, τον Απρίλιο του 2009, απο τις οποίες προέκυψε κυβέρνηση, η οποία με την “συμπαράσταση” της ΕΕ και του ΔΝΤ, έπρεπε να επιβαρύνει τούς πολίτες με δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον, αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο ο οποίος ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών.
Εν ολίγοις, άπαντες οι “συμπαραστεκόμενοι”, ΔΝΤ, ΕΕ, και ντόπιοι δοσίλογοι, προσπαθούσαν δια “κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος” (ανάλογο της χώρας μας), να αναγκάσουν τούς Ισλανδούς πολίτες να “πληρώσουν” τα χρέη των Τραπεζιτών.
Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για εκλογές, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να της στερήσει οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, με κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος !!!. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να “παγώσει” τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.
Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός, ήταν:
«Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε χώρα της Λατινικής Αμερικής“.
Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010, το 93% των Ισλανδών πολιτών, ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών, και υπέρ της στάσης πληρωμών, για ένα χρέος το οποίο δημιουργήσαν οι Τράπεζες και δεν αφορούσε τούς Ισλανδούς πολίτες. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς.
Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να μην πάνε φυλακή.
Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες, οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα πολιτικό κόμμα. Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του, να δέχονται σχόλια και παρατηρήσεις.
Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής των πολιτών της Ισλανδίας είναι, μία χώρα πολύ μικρότερη απο την δική μας (πληθυσμός 320.000 κατοίκους) και χωρίς πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανάλογες αυτών τις οποίες διαθέτει η χώρα μας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσό, λιγνίτη, νικέλιο, κτλ), να πετύχει ανάπτυξη 3,1% και να μειώσει περίπου στο 7% την ανεργία μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών.
Εδώ ακολουθείται αντίθετη πορεία.Μας προετοιμάζει για οκταετές σοκ(Μήπως είναι περισσότερο;) ο πρωθυπουργός γιατί λέει δεν γίνεται αλλιώς και μόνο έτσι θα επιβιώσουμε (η Ισλανδία προφανώς είναι χώρα φανταστικής λογοτεχνίας).
Βέβαια με την απλουστευτική αυτή λογική δεν μας εξηγεί πως θα μπορέσουν οι πολίτες με μισούς μισθούς και διπλάσια χαράτσια να κρατήσουν τα σπίτια τους και να μην ζουν σε χαρτόκουτα στο τέλος(;) των 8 ετών.Αν τους εξηγήσει τι περιμένει την ιδιοκτησία τους και ποιά η κατάληξή τους γενικότερα είμαστε σίγουροι ότι θα επιδείξουν κατανόηση και θα συνεχίσουν να κάθονται αμέριμνοι στον καναπέ τους να βλέπουν δελτία ειδήσεων "μεγάλων" καναλιών.
defencenet.gr