Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΎΛΗ
-φιλολόγου-
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1922Ο εισαγγελέας λέγει:''η επανάστασις θεωρεί ως εχθρούς της πατρίδος,όλους ανεξαιρέτως τους πρωτοστατήσαντας παράγοντας εις τους οποίους οφείλεται η διάρρηξις των συμμαχιών,η μεγάλη τραγωδία του γένους.Θεωρεί επιβεβλημένην την παραδειγματικήν ποινικήν τιμωρίαν των εχθρών της πατρίδος αυτών,εις τους οποίους οφείλεται η κατάργησις του Μικρασιατικού μετώπου καθώς και τον οριστικόν,ηθικόν και πολιτικόν θάνατον των πρωτουργών της καταστροφής''.
Εις τα μέσα Νοεμβρίου βγήκε το εξής ανακοινωθέν:''Την 11 και 30 π.μ της σήμερον εις τον παρα το Γουδί χώρον εξετελέσθη εν πλήρει στρατιωτική τάξει,η θανατική εκτέλεσις των έξ καταδικασθέντων υπο του εκτάκτου επαναστατικού στρατοδικείου υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής.Της εκτελέσεως προηγήθη η στρατιωτική καθαίρεσις και η θεία μετάληψις εν ταις φυλακαίς Αβέρωφ.Οι νεκροί... μεταφερθέντες πάραυτα εις το Α' νεκροταφείον παρεδόθησαν εις τους οικείους των προς ταφήν.Προ της εκτελέσεως οι κατάδικοι,ερωτηθέντες περι της υστάτης θελήσεως των,ουδέν είπον.''Ήταν ακόμα τότε εποχή,που η Ελλάς θεωρούσε,οτι για κάθε τραγωδία,κάποιος ήταν υπέυθυνος.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1940.ΠΙΝΔΟΣΤο χιόνι συνέχιζε να πέφτη πυκνό.Οι εικόνες απο μόνες τους,του ήρθαν στο νού.Είδε την μάνα του,τότε που κινούσε για το μέτωπο,γριά πια,να του φοράη έναν σταυρό στο λαιμό,και την γυναίκα του πιο κει να κλαίη σιωπηλά κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά και το δυο χρονών αγοράκι τους απ'το ένα χέρι.Είχε δαγκωθεί τότε και για να τους ενθαρρύνη τους είχε υποσχεθεί οτι θα επιστρέψη,χαμογελώντας.Δεν θα κρατούσε την υποσχεσί του.Ο πόνος στο στήθος,απ το βόλι του έκοβε την ανάσα.Εκεί ανάσκελα χτυπημένος,άκουγε πιο ψηλά,στην κορυφή του λόφου τους δικούς του που τρέχανε φωνάζοντας.Ο λοχίας Καραδήμας του ρθε κι αυτος σαν εικόνα.Το προηγούμενο βράδυ του 'χε δώσει το κύπελο με τον ζωμό που άχνιζε και λίγο ξερό ψωμί λεγοντάς του ''Στηλώσου Στέφανε.Το πρωί θα τους πάρουμε φαλάγγι και θέλει αντοχές.Θα ναι ωραία πάλι'' και γέλαγε.Δεν άντεχε άλλο.Το χιόνι του 'καβε το πρόσωπο.Ήταν άτυχος.Δεν θα ζούσε να δή την δόξα και τα παιδιά του,που θα καμάρωναν γι'αυτόν.Ο πατέρας τους πέθανε για την λευτεριά δεν θα'λεγαν τώρα;Έπαψε ν'ανασαίνη και το χιόνι τον σκέπαζε σιγα σιγά,ώσπου τον έκρυψεν όλον.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1989.Σ'ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥΟ μπαρμπα Μανώλης,γέρος πλέον 75 ετών,προχωρούσε πάντα με δυο μαγγούρες.Τα πόδια του είχαν πάθει απο τότε στην Αλβανία και δεν τον βαστάγαν πια.Φορούσε δε χειμώνα καλοκαίρι εκείνη την πλεχτή,κίτρινη,μάλλινη φανέλα κατάσαρκα.Μια μέρα που ο ήλιος χτύπαγε τις άσπρες πέτρες απ'άσβέστη του σπιτιού,ο δεκαετής εγγονός του τον ρώτησε:''παππού δεν σκάς;Γιατί φοράς μάλλινο;''Κι εκείνος δια μιας αφ'ού σοβάρεψε του είπε:''για να προφυλαχθώ παιδί μου,απ'το κρύο της Αλβανίας''.
ΕΛΛΑΣ 2011Η μητρα πατρίς,ως άλλη μάνα,δεν πονά για τα παιδιά της που αναγκάζονται να φέυγουν στα ξένα για να βρούν δουλειά και να ζήσουνε.Οι βουλευτές,εθνοπατέρες αυτης φροντίζουν να βάζουν κεφαλικούς φόρους στα παιδιά της,μια έννοια απαίσια,που έρχεται απο μακρυά,απο εποχές που αυτή στέναζε κάτω απ'τους οθωμανούς τούρκους.Άνθρωποι,Έλληνες,απόγονοι ηρώων δεν αναπνέουν ελέυθεροι πια.Το άγχος για τον επιούσιο είναι όλη τους η σκέψι.Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας παραχωρήθηκαν σε ξένους.Τα πάντα πουλήθηκαν σ'αυτούς.Άνδρες ξημεροβραδυάζονται άπραγοι δίχως να μπορούν να προσφέρουν.Και δίπλα ο βούρκος και ο ζόφος αρκετών που ζουν,ως άλλοι δωσίλογοι,πλούσια.Για την προδοσία αυτην κανείς δεν είναι ένοχος.Αλλοίμονο!!!
Εις τα μέσα Νοεμβρίου βγήκε το εξής ανακοινωθέν:''Την 11 και 30 π.μ της σήμερον εις τον παρα το Γουδί χώρον εξετελέσθη εν πλήρει στρατιωτική τάξει,η θανατική εκτέλεσις των έξ καταδικασθέντων υπο του εκτάκτου επαναστατικού στρατοδικείου υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής.Της εκτελέσεως προηγήθη η στρατιωτική καθαίρεσις και η θεία μετάληψις εν ταις φυλακαίς Αβέρωφ.Οι νεκροί... μεταφερθέντες πάραυτα εις το Α' νεκροταφείον παρεδόθησαν εις τους οικείους των προς ταφήν.Προ της εκτελέσεως οι κατάδικοι,ερωτηθέντες περι της υστάτης θελήσεως των,ουδέν είπον.''Ήταν ακόμα τότε εποχή,που η Ελλάς θεωρούσε,οτι για κάθε τραγωδία,κάποιος ήταν υπέυθυνος.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1940.ΠΙΝΔΟΣΤο χιόνι συνέχιζε να πέφτη πυκνό.Οι εικόνες απο μόνες τους,του ήρθαν στο νού.Είδε την μάνα του,τότε που κινούσε για το μέτωπο,γριά πια,να του φοράη έναν σταυρό στο λαιμό,και την γυναίκα του πιο κει να κλαίη σιωπηλά κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά και το δυο χρονών αγοράκι τους απ'το ένα χέρι.Είχε δαγκωθεί τότε και για να τους ενθαρρύνη τους είχε υποσχεθεί οτι θα επιστρέψη,χαμογελώντας.Δεν θα κρατούσε την υποσχεσί του.Ο πόνος στο στήθος,απ το βόλι του έκοβε την ανάσα.Εκεί ανάσκελα χτυπημένος,άκουγε πιο ψηλά,στην κορυφή του λόφου τους δικούς του που τρέχανε φωνάζοντας.Ο λοχίας Καραδήμας του ρθε κι αυτος σαν εικόνα.Το προηγούμενο βράδυ του 'χε δώσει το κύπελο με τον ζωμό που άχνιζε και λίγο ξερό ψωμί λεγοντάς του ''Στηλώσου Στέφανε.Το πρωί θα τους πάρουμε φαλάγγι και θέλει αντοχές.Θα ναι ωραία πάλι'' και γέλαγε.Δεν άντεχε άλλο.Το χιόνι του 'καβε το πρόσωπο.Ήταν άτυχος.Δεν θα ζούσε να δή την δόξα και τα παιδιά του,που θα καμάρωναν γι'αυτόν.Ο πατέρας τους πέθανε για την λευτεριά δεν θα'λεγαν τώρα;Έπαψε ν'ανασαίνη και το χιόνι τον σκέπαζε σιγα σιγά,ώσπου τον έκρυψεν όλον.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1989.Σ'ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥΟ μπαρμπα Μανώλης,γέρος πλέον 75 ετών,προχωρούσε πάντα με δυο μαγγούρες.Τα πόδια του είχαν πάθει απο τότε στην Αλβανία και δεν τον βαστάγαν πια.Φορούσε δε χειμώνα καλοκαίρι εκείνη την πλεχτή,κίτρινη,μάλλινη φανέλα κατάσαρκα.Μια μέρα που ο ήλιος χτύπαγε τις άσπρες πέτρες απ'άσβέστη του σπιτιού,ο δεκαετής εγγονός του τον ρώτησε:''παππού δεν σκάς;Γιατί φοράς μάλλινο;''Κι εκείνος δια μιας αφ'ού σοβάρεψε του είπε:''για να προφυλαχθώ παιδί μου,απ'το κρύο της Αλβανίας''.
ΕΛΛΑΣ 2011Η μητρα πατρίς,ως άλλη μάνα,δεν πονά για τα παιδιά της που αναγκάζονται να φέυγουν στα ξένα για να βρούν δουλειά και να ζήσουνε.Οι βουλευτές,εθνοπατέρες αυτης φροντίζουν να βάζουν κεφαλικούς φόρους στα παιδιά της,μια έννοια απαίσια,που έρχεται απο μακρυά,απο εποχές που αυτή στέναζε κάτω απ'τους οθωμανούς τούρκους.Άνθρωποι,Έλληνες,απόγονοι ηρώων δεν αναπνέουν ελέυθεροι πια.Το άγχος για τον επιούσιο είναι όλη τους η σκέψι.Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας παραχωρήθηκαν σε ξένους.Τα πάντα πουλήθηκαν σ'αυτούς.Άνδρες ξημεροβραδυάζονται άπραγοι δίχως να μπορούν να προσφέρουν.Και δίπλα ο βούρκος και ο ζόφος αρκετών που ζουν,ως άλλοι δωσίλογοι,πλούσια.Για την προδοσία αυτην κανείς δεν είναι ένοχος.Αλλοίμονο!!!
